Wat gebeurt er als je repo net klaar is als corona doorbreekt? 7 maanden in de frigo, maar hier is ze: mijn reportage voor MO* over hoe het Chileense platteland naar de sociale onrust kijkt.
De interviewer die geïnterviewd wordt, altijd wat onwennig. Maar wat fijn om te vertellen over onze ervaringen als gestrande toerist, zeker als er lekkere koekjes op tafel staan.
Voor Eos Tracé schreef ik een artikel over onze rondleiding bij Miguel Torres en hoe fijn het was om Rufina te aaien na zeven glazen wijn. Dat aantal heb ik weliswaar wijselijk verzwegen.
Dit is de boksmatch van het jaar. En ik denk dat ik gewonnen ben.
Het moment is aangebroken. Het moment waarop we verhuizen, weg van de beste huisbaas die we ons in deze crisisperiode zouden kunnen wensen. Weliswaar naar twee straten verder, want weg uit El Chaltén zijn we nog niet.
Als we iets doen, doen we het goed. Dus verhuisden we afgelopen weekend niet één maar twee keer.
Sympathieke Kortrijkzaan Filip D'Huyvetter van Wegwijzer heeft onze avonturen (of huidig gebrek daaraan) vereeuwigd in de Reiskrant. En of onze ouders blij verrast waren als ze de magazines in de bus kregen.
Nog nooit zo blij geweest met bevroren waterleidingen, een WC die niet wilde doorspoelen en dorpswandelingen door de sneeuw.
Hé, Belgische media, het is hier best oké in Argentinië.
Een keer per bestemming blikken we terug naar alle fijne oorwormen die ons gezelschap gehouden hebben oog in oog met, euh, in dit geval: steeds hetzelfde uitzicht. Met op de achtergrond nieuwspodcasts over Corona.
Hoe moet het verder? Waar gaan we heen? Vragen waar we op dit moment geen antwoord op hebben. Of toch ...
Ja, het gaat best goed met ons. Zeker nu we eindelijk eens buiten mogen en onze huisbaas ons pizza vol groentjes blijft brengen.