Modderpoel aan het einde van de wereld
Melkgroen zeewater, niks dan trappen en extreem modderige wandelpaden. Zo ziet het einde van de wereld (of alleszins van de Carretera Austral) er dus uit.
Locatie: Caleta Tortel, Aysén in Noord-Patagonië, voorlaatste dorp op de Carretera Austral
Keuze wandeling: Sendero Cerro Vijia is een wandelpad over drie heuvels achter het magische dorp Caleta Tortel. Wij gingen heen door de heuvels vanaf Sector Junquillo, waar we verbleven, en terug langs het dorp. De meeste wandelaars doen het omgekeerd. Wandelen door het dorp is trouwens een belevenis op zich. Het is een van de grootste dorpen (qua oppervlakte dan) met de minste inwoners van Chili. Het hele dorp is gebouwd op steigers, langs de baai, maar ook over de heuvels. Als je een shortcut zoekt – zo dom waren wij wel – dan zullen je kuiten dat geweten hebben: de ene trap na de andere omhoog en omlaag.
Totale afstand: 6 kilometer
Waarom vonden we dit mooi: De uitzichten over de Delta Rio Baker waar we de dag voordien gekajakt* hadden, waren erg indrukwekkend. Tijdens de dag klaarde de hemel open en konden we de bergen verderop ook goed zien. Na het afdalen, bij het binnenkomen van het dorp, speelde een van de buurtbewoners net Shine On You Crazy Diamond van Pink Floyd in zijn living. Wij dansten mee op de steigers.
* Voor wie het niet gelooft dat ik gekajakt heb, even bewijsmateriaal posten:
Wat vonden we lastig: We hadden beter een andere dag gekozen voor onze wandeling. De ochtend voor we vertrokken, had het geregend, met veel modder tot gevolg. Wat meer is: die middag waren er ook trailrunners op het pad. Dus al die modder was al compleet vertrappeld. Na nog geen halve kilometer vroegen we ons af of we niet beter zouden teruggaan. De wandeling is, net als het dorp, deels op steigers, dat hielp wel. Sommige steigers waren wel iets te steil voor personen met valvrees (jullie weten wie van ons twee dat is).
Transport: /
Prijs: /