Hazenpad in Patagonië

Toen corona de wereld stormenderhand innam, leek Patagonië een veilige haven. In De Standaard Magazine vertel ik hoe naïef we geweest zijn. En hoe mooi het daar was.
A collection of 18 posts
Toen corona de wereld stormenderhand innam, leek Patagonië een veilige haven. In De Standaard Magazine vertel ik hoe naïef we geweest zijn. En hoe mooi het daar was.
Met een coronawinter in aankomst, onze tweede op rij, lijst ik onze allerkleinste lockdownlessen voor je op.
Nog even staren. Nog één onuitwisbare herinnering maken.
Onze pogingen om naar huis te keren. Jawel, pogingen.
De interviewer die geïnterviewd wordt, altijd wat onwennig. Maar wat fijn om te vertellen over onze ervaringen als gestrande toerist, zeker als er lekkere koekjes op tafel staan.
Dit is de boksmatch van het jaar. En ik denk dat ik gewonnen ben.
Het moment is aangebroken. Het moment waarop we verhuizen, weg van de beste huisbaas die we ons in deze crisisperiode zouden kunnen wensen. Weliswaar naar twee straten verder, want weg uit El Chaltén zijn we nog niet.
Als we iets doen, doen we het goed. Dus verhuisden we afgelopen weekend niet één maar twee keer.
Sympathieke Kortrijkzaan Filip D'Huyvetter van Wegwijzer heeft onze avonturen (of huidig gebrek daaraan) vereeuwigd in de Reiskrant. En of onze ouders blij verrast waren als ze de magazines in de bus kregen.
Nog nooit zo blij geweest met bevroren waterleidingen, een WC die niet wilde doorspoelen en dorpswandelingen door de sneeuw.
Hé, Belgische media, het is hier best oké in Argentinië.
Een keer per bestemming blikken we terug naar alle fijne oorwormen die ons gezelschap gehouden hebben oog in oog met, euh, in dit geval: steeds hetzelfde uitzicht. Met op de achtergrond nieuwspodcasts over Corona.