Opgelet: keitoffe kuitenbijters

Park Patagonia: zo heet het nieuwe eengemaakte park in het zuiden van de Carretera Austral. Origineel is die naam niet bepaald. Het pad was dat gelukkig wel.

Opgelet: keitoffe kuitenbijters

Park: Parque Nacional Patagonia, sector Tamango

Locatie: Aysén in Noord-Patagonië, op 4 kilometer van Cochrane

Keuze wandeling: Eerst de paden Las Aguilas en Los Ñires op en neer, op vervolgens heen en terug (en op en neer) Los Carpinteros erbij te nemen, naar het adembenemende uitzicht op Lago Cochrane.

Totale afstand: 19 kilometer, inclusief wandeling naar het park. Voor de terugweg hebben we gelift.

Waarom vonden we dit mooi: Het uitzicht op Río en Lago Cochrane was adembenemend. Een Chileen die we onderweg ontmoetten (en die ons later zou terug naar Cochrane voeren) zei dat hij ergens gelezen had dat dit water het helderste was van heel Chili. Kan kloppen, want tijdens een pauze aan een van de fotogenieke steigers onderweg (in het gedeelte Carpinteros) zagen we de visjes zo zwemmen. Precies snorkelen (nuja) zonder snorkel. De wandeling was ook erg afwisselend: bos, rotsen om over te klauteren, vergezichten, dicht bij het water, hoger in de lucht op weg naar een uitkijkpunt. ‘Hierom ga ik graag op reis’, dixit Fred.

Wat vonden we lastig: Het eerste deel van Las Aguilas vliegt er meteen stevig in, met 300 meter hoogteverschil op de totale 3,3 kilometer. Het laatste deel van Las Aguilas is vlak, wat wil zeggen dat de hoogtemeters op een tweetal kilometer moesten overwonnen worden. Pijn aan de kuiten. Ook lastig: het stijgen en dalen stopt niet. Wij dachten dat Los Carpinteros een rustig paadje langs de rivier zou zijn, maar de kuitenbijters bleven komen. De ‘lastigste’ was de fijnste: een afdaling, en op de terugweg dus opnieuw een klim, over rotsblokken met Conaf-lintjes als wegmarkering. ‘Lastig’ staat tussen aanhalingstekens: dit soort paden doen we graag. Nadien ging alles – eindelijk – gestaag naar beneden, chill dus. We zijn er bijna!

Transport: Geen. Liften of wandelen dus. Wij deden het laatste in het doorgaan, het eerste in het terugkeren. Hadden geluk dat we tegelijkertijd met een ander koppel de finish haalden, want zoveel verkeer om een duim naar op te steken was er niet.

Naar een ander deel van het Parque Nacional Patagonia, Valle Chacabuco, is er wel een toeristenbus. Maar daarvoor betaal je 11,5 euro enkele rit. Inclusief inkom van het park zou een wandeling ons zo meer dan 30 euro per persoon gekost hebben. Aangezien onze volgende wandelingen al peperduur zullen zijn, hebben we hier toch vriendelijk bedankt.

Prijs: 9,5 euro inkom.

Meer info: Toeristische dienst van Cochrane, een kiosk op de Plaza. Toeristenbus die wij niet wilden gebruiken, kan je ook boeken op de Plaza, in een theehuisje op een hoek. We hebben de taart niet geproefd, al zag die er wel lekker uit.