We zijn oké, maar

‘Is iedereen oké?’ Pas toen een van onze medepassagiers die vraag luid stelde aan de gehele bus, had ik door wat er net gebeurd was.

Dit was er net gebeurd:

We waren nog maar twee uur aan het rijden uit Coyhaique, richting Puerto Río Tranquilo, voor we van de weg afgeraakten. Geblokkeerde remmen waren de boosdoeners.

Gelukkig was iedereen ongedeerd. En konden we, eens we weer op adem gekomen waren, genieten van een prachtig uitzicht.

Zoals we uitleggen in de video, was het niet de eerste keer dat een busmaatschappij ons wat gelapt heeft in Coyhaique. Nochtans is die stad net de provinciehoofdstad, met alle informatie over de regio (die we uiteindelijk niet echt meer nodig hadden) en de beste transportmogelijkheden. De ‘beste’.

Vreemd genoeg lijken de bussen hier precies slechter geregeld dan elders. Terwijl het er meer zijn en ze beter zouden moeten werken.

De algemene tip is: wil je de Carretera Austral met de bus doen, koop dan op tijd je volgende busticket. Bij voorkeur meteen bij aankomst.

In Coyhaique zijn er meer toeristen dan elders (en iedereen wil naar Puerto Río Tranquilo), dus daar geldt die regel nog meer dan elders.

Alleen word je dat niet makkelijk gemaakt. Zo ging dat bij ons:

• Bij aankomst in het busstation van Coyhaique zijn we heel flink geweest en gingen we meteen in de rij staan om nieuwe tickets te kopen. Alleen deed de persoon aan het loket van Buses Terraustral, toen we nog met zo’n tien man in de rij stonden, plots zijn gordijntje dicht. Twee uur voor sluitingstijd. Tot zover ons goede voornemen.
• In de plaats daarvan kochten we een busticket in een toeristisch winkeltje (dat nochtans in de reisgids staat, dus tot zover voelden we ons zeker van de beslissing om niet terug te wandelen richting busstation voor tickets). Busagentschap was buses Rios. Op de dag van de rit kwam de bus niet opdagen (drama oh drama). Niemand nam op toen we belden (nog wat drama). Persoon van het toeristisch winkeltje wist van niks toen we gingen klagen (meer woede dan drama). Toen hij belde, bleek dat de bus in panne had gestaan en pas die namiddag zou vertrekken. We hebben wel meteen ons geld teruggevraagd (en gekregen), zodat we niet opnieuw hetzelfde zouden voorhebben.
• De ironie wil dus dat we nog een andere bus konden nemen die namiddag, van Terraustral, en natuurlijk wilden we die liever dan Buses Rios die ons daar had laten staan wachten. Met die bus van Terraustral hebben we uiteindelijk het ongeluk gehad. Terraustral stuurde meteen een nieuwe bus, maar die moest van Coyhaique komen en deed er uiteraard twee uur over. In de tussentijd zochten veel toeristen een lift. Wij zochten mee, maar hadden niet veel zin om achterop in de back van een pick-up te rijden. Busje komt zo … En geraakte uiteindelijk iets na tien uur ’s avonds op zijn bestemming, stel je voor.

Moraal van het verhaal is volgens ons: Koop je tickets in het bustation, niet in het centrum. Vermijd zeker buses Rios, die zijn totaal onbetrouwbaar, hebben niet eens een eigen loket in het busstation. Van Terraustral weet ik niet of één ongeluk (en een boerse loketbediende) genoeg is om die volledige maatschappij te vermijden, mocht je deze reis ooit zelf willen maken. (Dixit Fred.) Ik daarentegen was vooral blij dat we voor het volgende traject geen Terraustral of Rios bus meer gezien hebben. Dat, en het feit dat we hier met de schrik van af zijn gekomen, uiteraard.