Waarom wij geen postkaartjes meer sturen

Allereerst: sorry.

Sorry aan de vrienden wiens verjaardag we vergeten zijn. Niet vergeten in de zin van, oh, we zijn vergeten jullie een fijne verjaardag te wensen - een berichtje sturen, soms inclusief telefoontje, hebben we gelukkig wel nog gedaan.

Wat we niet meer gedaan hebben sinds midden juli ongeveer, met uitzondering van mama Karine, is kaartjes sturen.

Een van onze goede voornemens (en werkelijk bijzonder goede ideeën, al zeg ik het zelf) voor dit jaar, was postkaartjes sturen van op reis naar iedereen in onze dichte vriendenkring. Maar aangezien we zo lang gingen reizen, zo veel verschillende dingen zouden zien, zouden we die kaartjes niet zomaar op hetzelfde moment sturen.

Nee, we waren van zin om het perfecte moment met name de herdenking van de geboorte aan te grijpen om onze reisherinneringen op papier te delen. Via bpost kan je dat nu makkelijk en vanuit België, in plaats van over de plas.

Stilstaan doet ons terugkomen op dat sympathieke plan. Als we niet kunnen verder reizen, kunnen we geen nieuwe kaartjes met nieuwe foto's ontwerpen. Een herinnering aan onszelf aan ons tijdelijk bureau is niet hetzelfde als de nieuwste episode van een roadtrip die we ons voor eeuwig zullen herinneren.

Begrijp ons niet verkeerd. Uiteraard zullen we ons reisjaar nog steeds, zij het om een geheel andere reden dan verwacht, nooit vergeten. Maar de kaartjes, die schrijven we liever niet meer.

Sorry.