Kleine Coronagelukskes
Ja, het gaat best goed met ons. Zeker nu we eindelijk eens buiten mogen en onze huisbaas ons pizza vol groentjes blijft brengen.
We zijn oprecht content als ...
... de zon erdoor komt en het nog nét warm genoeg is om te zonnebaden op ons terras.
... Ayco Duyster (ja, daar staan we mee op) net een topschijf oplegt als we aan de ontbijttafel zitten. Dan beginnen we soms zelfs te dansen.
... de koffie pruttelt en uiteindelijk doorgelopen is. We hebben hier een echte koffiezet. Na twee maanden (voornamelijk) oploskoffie kunnen we eindelijk ons eigen potje zetten. En dat smaakt.
... we naar De Mol of Christophe in Blind Getrouwd kunnen kijken zonder dat het internet (al te) moeilijk doet. Maar dat gebeurt niet vaak.
... we kunnen shoppen in een verpakkingsvrije winkel! Ja, El Chaltén (nochtans een minidorp van dixit Wikipedia 300 inwoners) heeft zijn eigen versie van Ohne. Met veggie gehakt en duusd kruiden!
... we een lekker glaasje Malbec inschenken bij ons eten. Vooral ik dan (dronkaard). Systematisch proberen we elke Malbec uit in de supermarkt. We zijn begonnen met een van de goedkoopste (180 pesos) en we zitten nu aan ongeveer vijf euro (350 pesos) voor een fles. Gok maar als dat wil zeggen dat we al veel wijn naar binnen gespeeld hebben, of net weinig.
We zijn reuzeblij als we ...
... de pieken van Fitz Roy en Cerro Torre, de bekendste bergen uit het nationaal park, zien als we opstaan. Soms zitten ze in de wolken, zeker Cerro Torre. En dat wolkendek zal alleen maar frequenter worden naarmate de winter nadert. Elke keer we opstaan met helder weer, zijn we dus al meteen een beetje in de wolken.
... palta vinden in de supermarkt! Palta is het Spaanse (of Latijns-Amerikaanse?) woord voor avocado. In Chili aten we elke dag van die lekker smeuïge prut op onze boterham. We hebben intussen de ideale bereidingswijze: geplet (uiteraard) met wat zout en merkén, de pikante rokerige mapuchekruiden die we nog mee hebben uit Chili. Sinds we in het veel drogere (ligt het misschien daaraan?) Argentinië zitten en in quarantaine moesten, zien we niet veel avocado's meer in de winkel. Als de vrachtwagen een hele mand vol avocado's levert aan de enige supermarkt in het dorp waar we met de kaart kunnen betalen, kan onze pret niet op. Dan gaan we toevallig een paar dagen na elkaar naar de winkel en hebben we op het einde een fijne verzameling palta's die langzaam maar zeker zullen rijpen.
... met oma Zevergem kunnen bellen via de volgende zelf bedachte constructie: wij bellen via WhatsApp naar Welle en de ouders van Frederik bellen met hun vaste lijn naar oma. Allebei op luidspreker, allebei met vertraging op de lijn. Maar het werkte zowaar.
... bellen met een heleboel vrienden, in een groepsgesprek of in fijne babbels met twee, en zo (oké, deze is eigenlijk eentje voor de volgende categorie) zelfs te weten komen dat een van onze beste vriendinnen zwanger is ♥
... wakker worden in duizend knuffels. Ik weet het, het is melig, maar voor we ons appartementje vonden, verbleven we vaak (want Patagonië is duur) in stapelbedjes in hostels. Elkaar warm kunnen houden als het stilaan winter wordt is zoveel waard.
We zijn extatisch, gaan compleet uit ons dank, voelen ons dol-, dol-, dolgelukkig als we ...
... te horen krijgen dat we 's avonds niet moeten koken omdat we de allerallerbeste host ter wereld hebben die zomaar pizza komt leveren aan onze deur! Tot tweemaal toe, tot nu toe. In een dorp zonder afhaalpizza en in een appartement zonder oven kan dat wel tellen. Smakelijk!
... te horen krijgen dat de quarantainemaatregelen een heel heel klein beetje versoepeld zijn en we dus, eindelijk, met z'n tweeën een ommetje kunnen maken richting een van de rivieren. De heuvels mogen we nog niet op, de bergen al zeker niet, maar down by the riverside amuseren wij ons ook wel. Zeker met de laatste beetjes zon op onze bol.
